Bedrijven kun je doorstarten. Kan dat ook met een leven? Ik zou het graag een nieuw begin noemen, maar dat is het niet. Het voelt als iets nieuwigs, tegelijktertijd blijft mijn favoriete tegelwijsheid waar: “Je kunt kijken waar het gras groener is, maar je blijft dezelfde koe.”
De periode 2019-2022 is voor mij niet zozeer door de pandemie zwaar geweest. Ik ben introverter dan veel mensen denken (alhoewel: breien en lezen als hobby’s, hoe duidelijk kan het wezen?), dus thuisblijven was voor mij geen groot probleem. En ik had het geluk dat mijn geliefden grote covid-ellende bespaard is gebleven. Op andere vlakken ging alles mis. Dat ik een burn-out kreeg en de wetenschap moest verlaten was – achteraf gezien – nog het minst erge. Ik wil niet over het diepe verdriet praten dat minder mijzelf aangaat dan de mensen van wie ik houd, maar dat het lastig was, is een understatement.
In diezelfde periode moest ik mezelf opnieuw een plek geven in bijna al mijn rollen. Als werknemer, als kind, als alleenstaande ouder. Ik ben de afgelopen jaren twee keer verhuisd en ben twee keer van baas gewisseld. Te veel stress zorgde ervoor dat ik geen energie overhield naast mijn werk en kind. Ik breide niet meer, ik las nauwelijks meer. Ik leefde alleen nog maar. Achteraf ben ik trots dat ik er zonder al te veel problemen doorheen ben gekomen – ik ben zelfs nagenoeg gestopt met alcohol en heb een traject gedaan om van mijn eetbuistoornis af te komen – maar in die tijd voelde het alsof ik naast de echte wereld leefde, alsof ik er niet bij hoorde. Deels is dat zo, ik was vooral bezig met mijn familie en mijn werk, de rest moest wachten.
Tot afgelopen weekend. Afgelopen weekend ging ik er tussenuit (daar is de foto van). Even de stand opnemen. Ik realiseerde me: ik lees weer. Ik brei weer. Ik ben tevreden. Blij met het nieuwe appartement. Blij met een baan die mij zekerheid geeft, grappige en gezellige collega’s, plus werk dat precies goed is qua uitdaging en belasting. Nu kan ik weer om me heen gaan kijken.
Tevreden ben ik namelijk nooit te lang. Dan wordt het leven saai. Tijd voor wat nieuws. Het verschil met de uitdagingen van de afgelopen jaren is, dat ik ze deze keer helemaal zelf mag kiezen. En dat ze dus leuk zijn. Dus wat zal ik gaan doen? Ik heb lang nagedacht, tot zuslief zei: “Je bent nu al zo lang aan het denken, zet gewoon eens een stap.” En ze had gelijk. Resultaat 1: ik ga breiworkshops geven bij Dirk & Doortje in Maarssen.
Daarnaast broed ik op een nieuwe brei-performance, dat idee is af, nu de uitvoering nog. Allerlei kleine ideetjes, stukjes van projecten, onafgemaakte stukken van de afgelopen jaren zijn samen aan het komen in iets groots. Het heeft te maken met al het werk dat ik heb gedaan in mijn leven en het is tegelijk heel wat anders. Maar wie gaat me eraan houden? Wie geeft me de deadline? Wie zorgt ervoor dat het Resultaat 2 wordt? Hulp en/of ideeën zijn zeer welkom!
Het mag duidelijk zijn: ik heb weer energie. Mensen kunnen best doorstarten. Ik heb het volgens mij net gedaan.